«. . . زَعَمَتِ اَلظَّلَمَةُ أَنَّ حُجَّةَ اَللَّهِ دَاحِضَةٌ وَ لَوْ أُذِنَ لَنَا فِی اَلْکلاَمِ لَزَالَ اَلشَّک»: بحار الأنوار ، جلد۵۱ ، ص۴
ستمگران پنداشتند که حجّت خدا از بین رفته است، در حالی که اگر به ما (امام زمان ، مهدی موعود عج) اجازه سخن گفتن داده میشد، هر آینه تمام شکّ ها را از بین میبردیم.
The oppressors thought that God's authority was lost, while if we (Imam Zaman, the Promised Mahdi) were allowed to speak, we would have removed all doubts.
